Od 1 stycznia 2023 roku wejdzie w życie (a częściowo już weszło) kilka zmian dotyczących estońskiego CIT wprowadzanych wraz z większą nowelizacją ustawy o CIT. Generalnie należy pozytywnie odnieść się do tych zmian – koncentrują się one na wyjaśnianiu tego, co budziło największe wątpliwości jak i urealnianiu niektórych terminów.
Najbardziej dyskutowana zmiana związana jest z dookreśleniem definicji wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą.
Jak już miałem okazje pisać na tym blogu organy bardzo jednoznacznie przez cały rok wypowiadały się, że używanie samochodów do celów mieszanych przez np. pracowników, stanowi wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą. Taki wydatek jest opodatkowany estońskim CIT.
Niemniej zarówno w mojej ocenie jak i ocenie wielu komentatorów interpretacje te były pozbawione podstaw prawnych.
Nowelizacja jednoznacznie ucina te rozważania. W przypadku gdy składnik majątku (a zatem nie tylko samochód, ale np. rower wykupiony w ramach działalności gospodarczej) nie jest wykorzystywany wyłącznie na cele działalności gospodarczej, to 50% wydatków stanowi opodatkowane wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą.
Podobnie jak w przypadku ukrytych zysków, ciężar dowodu, że samochód jest wykorzystywany tylko do celów działalności gospodarczej jest przerzucony na podatnika.
Słowem komentarza należy wskazać, iż jest to regulacja bardzo niekorzystna dla podatników. Z drugiej strony kończy to stan niepewności, który istniał (i dalej w mojej ocenie istnieje) w kontekście samochodów używanych w celach mieszanych.
Nowelizacja wprowadza też szereg zmian związanych z uzgodnieniem terminów bądź ich urealnieniem.
W tym zakresie warto wyróżnić następujące zmiany:
• Potwierdzone zostało, że zawiadomienie o wejściu w estoński CIT składane w ciągu roku podatkowego należy złożyć do końca pierwszego miesiąca, od którego spółka stosuje estoński CIT. Ujednolicono zatem wejście w estoński CIT w ciągu roku podatkowego z wejściem na początku nowego roku.
• Wykreślony został absurdalny przepis, który za moment powstania obowiązku podatkowego z dochodu z zysku nakazywał przyjęcie 20. dnia 7 miesiąca (czyli zazwyczaj – 20 lipca). Absurdalność tego przepisu wiązała się z tym, że w przypadku wypłacenia zaliczki na poczet dywidendy w listopadzie Spółka już była w zwłoce. Po zmianie podatek będzie płacony do końca 3 miesiąca po roku, w którym doszło do wypłaty dywidendy (lub zaliczki).
• Dochód z przekształcenia – jednoznacznie określono, że termin na zapłatę podatku z tytułu przekształcenia mija z końcem 3 miesiąca pierwszego roku opodatkowania estońskim CIT (dotyczy tych podatników, którzy zdecydują się na jednorazową zapłatę podatku).
Korekta wstępna – potwierdzono, że zobowiązanie z tytułu korekty wstępnej (składanej przy wchodzeniu w eCIT) wygasa po co najmniej 4 latach stosowania estońskiego CIT.
Sposób liczenia minimalnego zatrudnienia – w sposób korzystny dla spółek wyjaśniono również wątpliwości dotyczące liczenia osób zwolnionych z PIT/ZUS do limitu zatrudnienia. Nowelizacja wyjaśnia, że nawet np. osoby poniżej 26 roku życia czy studenci, z którymi są podpisane umowy zlecenia, są uwzględniani przy obliczaniu minimalnej liczby pracowników jako warunku do stosowanie eCIT. Konieczne jest jedynie, aby spółka była płatnikiem ZUS/PIT.
Podobnie jak inni komentatorzy pozytywnie oceniam zmiany – są one odpowiedzią na szereg wątpliwości interpretacyjnych, które pojawiają się od początku wprowadzenia regulacji do polskiego systemu.
Wydaje się, że główne wątpliwości, które nie zostały usunięte to zakres definicji ukrytego zysku czy wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Wydaje się jednak, że tę lukę ustawodawca pozostawi do wypełnienia przez orzecznictwo czy praktykę interpretacyjną.
===========================
